Diabetes Mellitus (DM)
DM type 2 is een chronische stofwisselingsziekte. Het hormoon insuline stimuleert de suikeropname in de cel, de vorming van glycogeen (voorraad suiker in lever en spieren) en de vorming van vet uit vrije vetzuren. De afgifte van suiker uit de lever wordt geremd door insuline. Wanneer de werking van insuline is verstoord kan er een tekort aan suiker in de cel ontstaan (verminderde energieleverantie). Tevens ontstaat er een te hoog glucosegehalte in het bloed, wat kan leiden tot verschillende complicaties. Deze complicaties treden vooral op in cellen en weefsels, die voor de opname van suiker niet direct afhankelijk zijn van insuline (zenuw- en bloedvatcellen).
Complicaties die kunnen optreden zijn:
- Hart- en vaatziekten
- Hoge bloeddruk
- Verminderde aanpassing van de hartslag bij inspanning
- Complicaties aan de voeten
- Verminderd gevoel in handen en voeten
- Krachtsverlies in handen en voeten
- Impotentie
- Oogafwijkingen (netvliesbeschadigingen)
- Nierafwijkingen Limiteded Joint Mobility
Bij DM type I ontwikkelt het lichaam een afweerreactie tegen de insulineproducerende cellen in de pancreas. Het gevolg is dat de insulineaanmaak wegvalt. Bij DM type I moet dus elke dag de insuline middels injecties of een pompje worden aangevuld.
Bij DM type II wordt er wel gewoon insuline geproduceerd door de pancreas. Echter zijn in dit geval de lichaamscellen minder gevoelig voor insuline. Een aantal factoren die het risico op het ontstaan van DM type II verhogen zijn:
- Erfelijke aanleg
- Ernstig overgewicht (BMI ³ 27)
- Vetverdeling
- Inactiviteit
- Afwijkingen in het voedselpatroon
- Hogere leeftijd
- Verhoogde stress
- Stoornissen in de suikerstofwisseling
- Verhoogde bloeddruk
- Doelen/effecten van het beweegprogramma:
Lichaamsbeweging bij patiënten met DM type II heeft dezelfde positieve effecten als bij mensen zonder handicap of ziekte. Bij patiënten met DM type II heeft lichamelijke activiteit een gunstige invloed op het beloop van de ziekte. Direct via verbetering van de insulinegevoeligheid, glucosetolerantie en glucosemetabolisme. Indirect via veranderingen in lichaamssamenstelling en gewicht.
De langetermijneffecten van regelmatig bewegen zijn:
- Verbeterde handhaving van het gewenste bloedglucosegehalte (naast dieet en medicatie)
- Verbeterde glucosetolerantie
- Verbetering van insulinesensitiviteit (minder medicatie nodig)
- Gunstig effect op lichaamsgewicht en vetpercentage (indirecte verbetering insulinegevoeligheid, waardoor minder medicatie)
- Gunstig effect op bloeddruk
- Vermindering risico hart- en vaatziekten
- Vermindering concentratie vetten in bloed
- Verbetering psychosociaal functioneren (o.a. minder stress)
- Vergroting botdichtheid
Naast de zojuist genoemde effecten van bewegen op gezondheidsparameters zijn er ook effecten op grondmotorische eigenschappen die kunnen optreden als er met een voldoende omvang en intensiteit wordt bewogen:
- Verbetering maximaal aëroob uithoudingsvermogen
- Toename spierkracht door hypertrofie
In onze praktijk wordt geoefend in groepen van maximaal 6 personen. Rogier Mulder en Jolanda Koenraad zijn gespecialiseerd in het begeleiden van patiënten met DM.